Historia siostry Ambrozji Marcjanny Łączniak ujrzała światło dzienne przy okazji nadania jej medalu "Sprawiedliwy wśród Narodów Świata", ponad pięćdziesiąt lat po jej śmierci.
Pochodząca ze Stęgoszy zakonnica należała do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej (Służebniczek Dębickich). Urodziła się w Stęgoszy, ale większość życia spędziła poza Wielkopolską. Historia ujrzała światło dzienne dzięki temu, że Michał Kalisz z rzeszowskiego oddziału IPN rozpoczął poszukiwania rodziny odznaczonej zakonnicy. Instytut Yad Vashem ma bardzo restrykcyjne wytyczne, według których tylko i wyłącznie rodzina może odebrać dyplom i medal. Dzięki pomocy księdza Piotra Dobaka, proboszcza parafii w Radlinie udało mu się dotrzeć do Bogumiły Rybarczyk, siostrzenicy siostry Ambrozji. Z uwagi na wiek i stan zdrowia medal w Bieczu z rąk Anny Azari, ambasadora Izraela odebrały jej dzieci - Agata i Saturnin.
Marcjanna Łączniak (siostra Ambrozja) urodziła się 6 stycznia 1878 roku w Radlinku (część Stęgoszy - przyp.red.). Do zakonu wstąpiła 10 stycznia 1903 roku, a profesję wieczystą złożyła w kwietniu 1926 roku. Od lipca 1943 roku była przełożoną domu zakonnego w Dominikowicach. Zakonnice uratowały Żydówkę - Sabinę Honiwachs (z męża Bruk). Zeznanie tej kobiety spisane w kwietniu 1961 w Tel-Awiwie liczy 40 stron maszynopisu zawiera opis pobytu w klasztorze (od 1942 do połowy kwietnia 1945 roku). Dom zakonny stanowił schronienie dla polskiej inteligencji, wojskowych i członków AK poszukiwanych przez Niemców. Ponadto pod osłoną nocy zwożono do klasztoru broń w walizkach ukrytych pod sianem lub drzewem na wozach. Tylko kilka wtajemniczonych sióstr wiedziało o tym procederze, podobnie jak o fakcie ukrywania Żydówki w habicie służebniczki. Siostra Ambrozja zmarła 18 stycznia 1962 roku. Została pochowana na cmentarzu w Dębicy.
